به گزارش خبرنگار اجتماعی قدس آنلاین، حضرت علی بن موسی الرضا (ع) در رساله ذهبیه فرموده‌اند: عافیت کامل حیات دائم است، هیچ مرگی بدون مقدمه بیماری و مرض اتفاق نمی افتد، پس مرگ عبارت است از انحراف مزاج چنان که زندگی عبارتست از اعتدال، مزاج حتی کسانی که به ضربت و قتل و نظائر آن می میرند، تا انحرافی در بدن آنها روی ندهد و تعادل وجود آنها را بر هم نزند مرگ به سراغ آنها نخواهد رفت.

اکنون باید دید این تعادل را چه کسی حفظ می کند، به عبارت دیگر حیات و زندگی را کدام نیروئی عطا می فرماید.

قدما می گفتند مزاج مرکب از چهار طبیعت است گرم و سرد و تر و خشک چنان که بدن مرکب از چهار ماده است خون و بلغم و صفرا و سوداء، هر یک از این چهار ماده کم یا زیاد شود طبیعت از اعتدال بیرون می رود و در نتیجه نظم مزاج بهم خواهد خورد، امروز معتقدند که اعتدال بدن را تعادل و توازن ویتامین ها حفظ می کند هر کدام از آنها کم شود یا نسبت به دیگران زیاد شود نظم بدن از دست می رود برای اینکه این تعادل محفوظ بماند اول باید دید عناصر واقعی ترکیبی بدن و مزاج چیست، آیا همین ها است که تاکنون کشف شده یا غیر از این ها است و یا مواد دیگری به اضافه اینها است، سپس باید نگریست که هر کدام در چه حد و به چه مقدار لازم است، آیا اختلاف شغل، اختلاف مکان ، آب و هوا، اختلاف زمان، سن، اختلاف در وراثت های جسمی و روحی از آباء و اجداد، اختلاف سبک و روش زندگی اخلاق، برخوردها، معاشرت ها و هزاران خصوصیات دیگر، آیا این اختلاف ها و تفاوت هایی که مردم را از هم ممتاز می کند و به هر کس رنگ مخصوص می دهد، در اختلاف مقدار مورد احتیاج از عناصر ترکیبی دخالت دارد یا ندارد.

آیا تندرستی و نشاط از مواد مذکوره همان را میخواهد که وجود ترکیبی بدن لازم دارد، یعنی آیا تغذیه ما باید مشتمل بر موادی باشد که بدن ما از همان ها ترکیب شده است یا نه، املاح و معدنیاتی که برای ما لازم است بر فرض که به همه وقوف پیدا کرده باشیم آیا کافیست که از هر چیزی آنها را تهیه کنیم یا لازم است مستقیما به سراغ منابع مخصوص برویم.

آیا میتوانیم رابطه هر مرضی را با علت آن بفهمیم بطوری که نقطه تاریکی باقی نماند و در موردی که علت آن را پیدا کردیم مثلا دانستیم که کمبود فلان نوع ویتامین موجب شده است آیا میتوانیم مقدار کمبود را بفهمیم بر فرضی که فهمیدیم آیا ممکن است که مقدار مصرف لازم را بدانیم تا از راه تغذیه جبران کنیم (زیرا بدن ما کسری های خود را تنها از راه تغذیه تأمین نمی کند راهها و وسائل بسیاری دارد و از جمله فعالیت هائی است که درون خود بدن صورت میگیرد) مثلا خوردن شیر و گندم ویتامین ث را در بدن رسوب می‌دهد.

برای جبران این کسری چه مقدار لازم است مصرف کنیم و چطور می‌توانیم بفهمیم که چه مقدارش بر اثر خوردن چه نوع از غذاها یا هزاران عوامل دیگر مانند آفتاب و هوا و روحیات و پرخورها و غیره در بدن رسوب میکند تا به مقداری از آن مصرف کنیم که جبران این رسوب ها را نیز کرده باشد.

بیشتر بخوانید  : عوارض مصرف آب راکد برای بدن

این نادانی ها و نظائر این ها است، این ناتوانی ها و هزاران مانند این ها است که از بشر هر چه دانا و توانا باشد اقرار به جهل و ضعف می‌گیرد.

مقصود از این گفتار آن نیست که بشر هیچ راهی به حل این مشکلات نمی‌تواند پیدا کند بلکه منظور این است که دانش بشری مانند قدرت او محدود است، انسان نمی تواند به همه چیز احاطه پیدا کند و بر همه چیز دست بیابد.

یک گره که به دست ما باز می شود هزاران گره دیگر نظر ما را جلب می کند، اصولا علم کلید جهل و نادانی بشر است یعنی علم برای آن است که بدانیم چنان که قدرت نیز برای آن است، علم طب نیز برای آن است که بدانیم شفا از خداست، تعادل بدن ما را او می تواند نگهداری کند و دانستن مقداری از این علم که میسر ما است، تنها ما را به وظایفی مکلف میکند، ولی نمی‌تواند سلامتی و صلاح زندگی و دوام حیات ما را برای ما ضمانت کند.

انتهای پیام/